ΚΑΝΕ ΠΑΡΕΑ ΣΤΗΝ ΑΡΟΥΡΑΙΑ...

25 Ιαν 2010

Πότε σταματάς να προσπαθείς για δύο;




Και μη μου πεις ότι δεν το έχεις κάνει ποτέ! Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, όλοι έχουμε προσπαθήσει να γεφυρώσουμε τις δύο άκρες του κόσμου για κάποιον αγαπημένο μας. Είτε πρόκειται για μέλος της οικογένειάς μας, είτε για φίλο, γκόμενο-γκόμενα κ.λπ. Τέλος πάντων, για έναν από όλους αυτούς με το μοναδικό ταλέντο να κάνει την ψυχολογία σου να μοιάζει με φρεσκοπατημένο κάστρο στην άμμο, χωρίς καν να προσπαθήσει.

Πότε λοιπόν είναι η ώρα να τα παρατήσεις; Πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να πάψεις να προσπαθείς μόνος για κάποιον που αγαπάς ως τον πάτο της καρδιάς σου; Πότε ξεπερνάς την αγάπη και ακολουθείς το ένστικτο της επιβίωσης; Πότε το παίρνεις απόφαση και λες απευθυνόμενος στον καθρέφτη σου «φίλε, ως εδώ ήταν, τέρμα το δράμα, δε γουστάρω άλλο πόνο, πάω, πάσο»;
Πώς αποφασίζεις ότι η σχέση που προσπαθούσες να γεφυρώσεις είναι χαμένη υπόθεση; Πότε η αγάπη μεταμορφώνεται σε ένα «ok συναίσθημα» και αυτοί οι άνθρωποι αποβάλλονται επίσημα από την καθημερινότητά σου, ή έστω από τις έγνοιες σου; Πώς φτάνεις στο σημείο που αρνείσαι να τους προσφέρεις οτιδήποτε, προκειμένου να μπορείς να προσφέρεις στον εαυτό σου;
Τι χρειάζεται πια για να εκδηλωθεί εκείνο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης;

Και δε μιλάω για απόρριψη εδώ. Ίσα-ίσα, το αντίθετο. Για την αποδοχή μιας κατάστασης-σχέσης, ως έχει λέω. Για το σημείο που μπορεί ένα σκεπτόμενο πλάσμα να πει «αυτά μπορούσα να πάρω από αυτό το αγαπημένο πρόσωπο», (και δεν μιλάω για συμφέροντα, υλικά και τέτοια) «ως εκεί φτάνει». Για το ίδιο σημείο που κουρασμένος από τις προσπάθειες, κατανοείς ότι αν ξαναπροσπαθήσεις, ό,τι κι αν κάνεις θα πέσει στο κενό. Για την ώρα που το παίρνεις απόφαση ότι μερικά πράγματα, απλά δεν αλλάζουν, ακόμα κι αν είσαι ο σούπερμαν. Και όχι επειδή ο άνθρωπος με τον οποίο προσπαθείς να συνδεθείς δεν σ’ αγαπάει. Όχι. Απλά αγαπάει τις συνήθειές του περισσότερο και λατρεύει τους φόβους του ακόμα περισσότερο. Είναι αλλού, πώς το λένε... εσύ του πετάς το σκοινί κι αντί να το πιάσει, κοιτάει με πάθος μια μυρμηγκοφωλιά και μετράει τα μυρμήγκια εργάτες.

Πόσο εύκολα αποδεσμεύεσαι και προχωράς;

2 σχόλια:

  1. Όταν πάρεις αποφάση οτι δεν θές να είσαι άλλο μόνος, γιατι μόνος είσαι φίλε μου όταν παλέυεις για 2, ο άλλος είναι αλλού, δεν μπορεί ή πετάει χαρταετό,είναι κατηλειμένος ή απλά προτιμά να κοιτάζει το ταβάνι... σε αγαπάει, αλλά αυτό...., όταν βαρεθείς τη μοναξιά σου, σταματάς να προπσαθείς.

    Όταν έχει πάθει νεκρική ακαμψία το κορμί του αγαπημένου σου ανθρώπου σταματάς να τον χτυπάς με Volt.. πέθανε, είναι νεκρός και δεν μπορέις να τον φέρεις πίσω,
    τότε σταματάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή