ΚΑΝΕ ΠΑΡΕΑ ΣΤΗΝ ΑΡΟΥΡΑΙΑ...

1 Μαρ 2010

Πάμε να φύγουμε...

...να ανηφορίσουμε εκείνο το χωματόδρομο.


Πάμε ψηλά, σε εκείνο το βουνό κάτω από το ραντάρ.

Εκεί που το μοναδικό φως είναι των αστεριών.

Εκεί που ο αέρας λυσσάει και κάνει κρύο ακόμα και το καλοκαίρι.

Εκεί που άκουσα την ησυχία να μου τραγουδάει.

Εκεί που δεν υπάρχει κανείς και τίποτα καλό ή κακό να μας αγγίξει.

Εκεί που ταξιδεύω κάθε φορά που ακούω αυτό το παλιό τραγούδι...



http://www.youtube.com/watch?v=Neas5ATJJnc

1 σχόλιο:

  1. Αγαπώ την ησυχία.
    Πολύ!
    Κι' έχω κι' εγώ μερικά τέτοια μέρη που πηγαίνω για ν' ακούσω το τραγούδι της.
    Και κάθε φορά που το κάνω, τ' αυτιά μου με ευγνωμονούν γιατί συνέρχονται από τα τόσα... φάλτσα που ακούνε καθημερινά γύρω τους!
    Για να μη σου πω πόσο με ευγνωμονεί η ψυχή μου...! :)

    Καλημέρα και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή