FUCK ME I'M FAMOUS

*

Βασικά καλησπέρα σας...
Ας το πάρουμε απ' την αρχή το θέμα, γιατί αν το πάρουμε από αλλού μπορεί να πονέσει. Η δουλειά μου (μπλιαχ, το ξέρω, κάνε υπομονή) μερικές φορές απαιτεί επισκέψεις σε στούντιο. Στα εν λόγω στούντιο λοιπόν, συναντά κανείς ηθοποιούς, τραγουδιστές, εκφωνητές, παραγωγούς, ηχολήπτες, διαφημιστές, καθαρίστριες, παρουσιαστές, το παιδί που φέρνει τους καφέδες και λοιπούς μαϊντανούς.

Ωχ! Βαρύ μου έπεσε το ποστ. Όχι ηθικά, απλά ο γάτος μου έχει κατσικωθεί μπροστά στο λάπτοπ, ενώ στηρίζει το κεφάλι του πάνω στο δεξί μου χέρι και κοντεύω να πάθω τενοντίτιδα. Πού είχαμε μείνει; Α ναι, σήμερα λοιπόν η μέρα μου ξεκίνησε στο στούντιο, παρέα με τους μαϊντανούς (καλύτερα εκεί, παρά στη λαϊκή με τέτοιο κωλόκρυο). Πάω που λέτε και συναντιέμαι με αυτούς που είχα να συναντηθώ, οι οποίοι παρεμπιπτόντως είναι μια χαρά τυπάκια, καλοί στη δουλειά τους και κουκλιά όλοι τους. Ευχαριστιέσαι να συνεργάζεσαι μαζί τους. Όπως και να το κάνεις, με άλλη διάθεση εργάζεσαι ενώ κοιτάς έναν ωραίο πίνακα και με άλλη ενώ κοιτάς μια βρώμικη χέστρα...  Σε κάποια φάση προς το τέλος του μοντάζ, μας ζητάνε να διακόψουμε γιατί ο τάδε υπέρ διάσημος Παπάρας Αρχίδης δεν μπορεί άλλη ώρα και τέλος πάντων πρέπει να μαλακιστεί εκείνη τη στιγμή, επί τόπου. Οκ λέμε, διάλειμμα για τσιγάρο και λοιπές δραστηριότητες.

Βγαίνω τελευταία από το στούντιο και βλέπω φάτσα κάρτα τον Παπάρα Αρχίδη. Με χαιρετάει, του γνέφω. Οι συνεργάτες μου (κάποιοι εκ των οποίων επίσης διάσημοι), πέρασαν από μπροστά του ως αιθέριοι κι αόρατοι. Με σταματάει κι επιμένει να μου ζητάει συγγνώμη για τη διακοπή και να με ενημερώνει ότι δεν θα με καθυστερήσει παρά λίγα λεπτά. Του απαντάω ότι είμαι ενήμερη τέλος πάντων (γιατί υπάρχει άνθρωπος που ασχολείται με αυτές τις αηδίες και μας ενημερώνει) και ότι γενικά δεν τρέχει τίποτα. Χαιρετάω, φεύγω. Σε αυτό το σημείο θα σας πω ότι τον άνθρωπο τον έβλεπα πρώτη φορά.

Λίγα λεπτά αργότερα κι έχοντας “ξεπετάξει” τη δουλειά που τον πληρώνουν αδρά να κάνει, ο Παπάρας Αρχίδης έρχεται στο χώρο που καθόμασταν, κάθεται δίπλα μου, μου πιάνει την κουβέντα, με ρωτάει διάφορα κι εν τέλει, μου την πέφτει. Εκεί, μέσα στον κόσμο, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, πεντακοσίων δουκών και των διακοσίων αυλικών τους μαζί, παρτούζα. Καταλήγω να του περιγράφω με ποιον τρόπο και με ποια τεχνολογία σε λίγο καιρό θα καταρριφθεί η δουλειά του, οι “ξεπέτες” και μαζί με αυτές και οι παχυλές αμοιβές του. Στη ρεβάνς, προσπάθησε να με εντυπωσιάσει με κάτι από το i-don’t-care κινητό του (αν είναι δυνατόν, λες και είμαι 12) και τον γείωσα, δίνοντας όλη την προσοχή μου σε μια παραγωγό.

Όταν μπήκα ξανά στο στούντιο, ο ηχολήπτης μου είπε ότι ο Παπάρας Αρχίδης ρωτούσε για μένα. Ήθελε να μάθει αν είμαι ηθοποιός και διάφορα άλλα. Γέλασα και του είπα για πλάκα ότι μου στέρησε ευκαιρία καριέρας στο γυαλί. Στην αρχή δεν κατάλαβε ότι κάνω πλάκα… (εδώ λυπάμαι, είναι κρίμα) πραγματικά υπάρχουν κοριτσάκια που τσιμπάνε με αυτά τα πράγματα. Αν ήμουν ένα από αυτά και δη άμυαλη, νεαρή και wannabe ηθοποιός, ο τύπος θα έκανε το κομμάτι του Α-ΝΕ-ΤΑ!
Δεν είναι όλοι οι διάσημοι τόσο ψωνισμένοι, ούτε είναι όλοι τόσο αηδίες. Αλλά οι λέρες ανάμεσά τους είναι τόσο μεγάλες, που καταστρέφουν πολύ κόσμο, ειδικά τα πιο νέα παιδιά.
Μην ψαρώνετε ρε βλαμμένα. Ένας άνθρωπος είναι, ένας μαλακαρχίδης που τρώει, χέζει, κλάνει και γερνάει, όπως όλοι. Όσο τον επιβεβαιώνετε και τον προσκυνάτε, τόσο πιο μεγάλος μαλακαρχίδης γίνεται. Extra ψώνιο-ultra χλέμπα… κι ένα δάκρυ κύλισε!
Το νου σας ρεμάλια.

*Douchebag (slang): An individual who has an over-inflated sense of self worth, compounded by a low level of intelligence, behaving ridiculously in front of colleagues with no sense of how moronic he appears.