Shut up and observe.

Τα ηλιοβασιλέματα είναι πιο έντονα το καλοκαίρι. Η νύχτα έρχεται αποφασισμένη, δυνατή, σκεπάζει τα πάντα με το σκούρο της, χωρίς δισταγμό ή ανατροπή. Όταν δεις το σούρουπο, ξέρεις ότι δεν υπάρχει επιστροφή. Ξέρεις ότι καταφτάνει η Νύχτα! Δεν πέφτει. Απλώνεται... δεν κρύβει. Εισχωρεί σε κάθε πτυχή και τη σκοτεινιάζει, την ησυχάζει και καμιά φορά την ακινητοποιεί, για λίγο, όσο χρειάζεται. Η νύχτα δίνει χρόνο, χαρίζει στιγμές και σκέψεις. Προσφέρει δροσιά για να μπορέσεις να συμμαζέψεις τα κομμάτια της ημέρας που πέρασε. Ξέρεις ότι το καλοκαίρι δεν είναι η εποχή της, μοιάζει προσωρινή, σχεδόν δανεική. Δεν σε κοιμίζει στον κόρφο της, ούτε σε βυθίζει μέσα στην άβυσσο. Δεν σε ταράζει, ούτε σε καρφώνει στο στομάχι με τους παγωμένους ήχους της, όπως η αδερφή της το χειμώνα. Σ' αφήνει με τα μάτια ανοιχτά να φτιάξεις όνειρα. Είναι ήρεμη και ξέρεις ότι μέσα σ' αυτή μπορείς να είσαι για λίγο εσύ. Μπορείς να μην βιαστείς πολύ, μπορεί ακόμα και να γίνει η ερωμένη σου για λίγες ώρες, που όμως θα θυμάσαι μια ζωή. Ύστερα ξημερώνει, κι έρχεται την κόψει σε λωρίδες με το φως του ο πρωινός ήλιος. Ανατέλει και την ξεσκίζει σαν λυσσασμένο τέρας, αμείλικτος και άγριος. Μέχρι να την καταβροχθίσει εντελώς, προλαβαίνει να σου δώσει λίγη γαλήνη, πριν ξεκινήσεις πάλι απ' την αρχή...

image source: http://www.singingfalls.com/fire.html