Είναι αστείο αν το καλοσκεφτείς. Τόση προσπάθεια, τόσος κόπος, τόση δουλειά και ακόμα κρύβεται μέσα σου. Μην θυμώνεις, εσύ του επιτρέπεις να κρύβεται. Όταν περνάς από εκείνο το μέρος του εαυτού σου με το φακό αναμμένο, δεν φωτίζεις ποτέ προς το μέρος του. Περνάς από δίπλα του σα να μην υπάρχει, αισθάνεσαι την παρουσία του, μυρίζεις το αίμα του, το αντιλαμβάνεσαι, αλλά το προσπερνάς. Ενδόμυχα, πιστεύεις ότι θα βγει από την κρυψώνα του κάποτε για να σε σώσει. Θα θεραπευτεί και τότε θα έρθει να σε βρει. Τότε θα πάψεις επιτέλους τις αναζητήσεις, θα χωθείς στην αγκαλιά του παλιού ήρωα και μάλλον θα πεθάνεις με την ησυχία σου.
Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα... μπούρδες.
Υπάρχει μόνο επειδή του το επιτρέπεις. Τρέφεται από το λευκό όνειρο που μάτωσες με τις προσδοκίες σου. Δεν θα βγει ποτέ αν δεν το τραβήξεις έξω. Δεν θα εμφανιστεί αν δεν το κοιτάξεις στα μάτια. Δεν θα σε σώσει, ακόμα κι αν προσπαθήσει. Δεν μπορεί να σε προστατέψει ένα πληγωμένο όνειρο. Δεν μπορεί να βγει ο ήρωάς του και να σε σώσει. Κανείς δεν μπορεί να σε σώσει όσο αναπνέεις. Κανείς δεν μπορεί να σε προστατέψει από τον εαυτό σου.
Αυτό που περιμένεις δεν θα έρθει ποτέ. Αν θέλεις να το συναντήσεις, άνοιξε τα μάτια σου, κοίτα μέσα σου και βρες το μόνος σου.
image source: http://www.thecomfortcompany.net/,
http://images.sodahead.com/profiles/0/0/2/4/1/2/1/2/7/Black-Wolf-47245949715.jpeg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου