ΚΑΝΕ ΠΑΡΕΑ ΣΤΗΝ ΑΡΟΥΡΑΙΑ...

10 Οκτ 2011

ARMED

Προχθές το είδα στον ύπνο μου, σήμερα το διάβασα στις ειδήσεις: 

Τη λήστεψαν και την έστειλαν στο νοσοκομείο! 

Βίασαν ανήλικη μπροστά στον πατέρα της. 

Έτσι ξεσπάει η "κρίση" τους. Κι εμείς διαβάζοντάς αυτά μπαίνουμε πιο βαθιά στη φυλακή του τρόμου και της ανησυχίας μας. 

Εγώ δεν πρόκειται να ζήσω έτσι. Θα ζω ελεύθερη ή καθόλου.

Ο φόβος είναι μεγάλο μαστίγιο... γι' αυτό χρειάζομαι ένα όπλο. 

 

Σας αγαπώ xx

5 σχόλια:

  1. Κι' εσύ splatter dreams?
    Join the club (αν και δεν νομίζω να είναι το πρώτο σου)! :)))

    "Do the thing you fear most and the death of fear is certain".
    Mark Twain

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όντως Λίλιθ, δεν ήταν το πρώτο όνειρο, αλλά δεν θα ήθελα να το πραγματοποιήσω κιόλας. Όπως και να 'χει το να ζεις μέσα στο φόβο είναι σκλαβιά κι εδώ είναι ίσως η μόνη περίπτωση που προσδιορίζομαι ως Ελληνίδα και λέω "Ελευθερία ή Θάνατος".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ξέρεις ποιοι το λένε το 'Ελευθερία ή Θάνατος';
    Αυτοί που μέσα τους έχουν φωτιά και που πιστεύουν και στην ελευθερία και στον θάνατο.
    Αυτοί, όμως, που πεθαίνουν λίγο λίγο, μέρα με τη μέρα για πολύ καιρό, δεν εμφανίζονται τόσο αποφασιστικοί γιατί τα έχουν απομυθοποιήσει και τα δύο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτοί που περιγράφεις μοιάζουν με το μύθο του βάτραχου που σιγόβραζε στην κατσαρόλα, ώσπου άφησε να τον ψήσουν αδιαμαρτύρητα...
    Αφού ζούμε εδώ, ας μην πάει ο χρόνος χαμένος κι εμείς καμένοι να σιγοβράζουμε στη χύτρα μας μέχρι να γίνουμε χυλός imho.

    ΑπάντησηΔιαγραφή