Είσαι 11, έχεις ανακαλύψει ότι μπορείς να μεταφέρεις τις σκέψεις στο χαρτί και κρατάς ημερολόγιο. Είσαι λιγότερο χαριτωμένη και περισσότερο θλιμμένη από όταν ήσουν 8. Κάθε εβδομάδα λαμβάνεις ένα πεντοχίλιαρο για χαρτζιλίκι και τροφή. Το εξαργυρώνεις στο φούρνο, στο μίνι μάρκετ και σε καμιά πίτσα. Περνάς πολλές ώρες μόνη διαβάζοντας μυθιστορήματα και ακούγοντας μουσική, γι' αυτό σου έκαναν δώρο ένα κασετόφωνο - πικάπ. Στο σπίτι υπάρχει μεγάλη συλλογή με βινύλια που σκονίζονται στη βιβλιοθήκη και τα ξεσκονίζει η Πολωνέζα καθαρίστρια κάθε Τρίτη. Αυτή τη βλέπεις συχνότερα από τους υπόλοιπους ενοίκους του σπιτιού. Ένα βράδυ που είσαι μόνη, ψαχουλεύεις τα βινύλια και ανακαλύπτεις ένα που πιστεύεις ότι θα σου αρέσει, κάπου είχες διαβάσει και τους στίχους ενός τραγουδιού... πας στο πικάπ, βάζεις την πλευρά που γράφει στο εξώφυλλο ότι έχει το τραγούδι που θέλεις να ακούσεις και παίζεις με τη βελόνα ώσπου να πετύχεις την αρχή του. Μετά από λίγο αρχίζεις να χορεύεις, μόνη, στο ροζ σου δωμάτιο, ενώ το πικάπ παίζει Beatles...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου