ΜΠΛΕ

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένα μικρό μπλε.
Το μπλε ήθελε να μεγαλώσει, αλλά ποτέ δεν τα κατάφερνε.
H ελπίδα του και η πεποίθηση ότι θα τα καταφέρει να μεγαλώσει το πείσμωναν.
Φανταζόταν τον εαυτό του μεγάλο σαν το χάος, αλλά όμορφο σαν αστέρι.
Αχανές σαν άβυσσο και απαλό σαν σύννεφο.
Μια μέρα το μικρό μπλε συνάντησε ένα μεγάλο καφέ.
Το καφέ το ειρωνεύτηκε για το μέγεθος του και γέλασε στα μούτρα του.
Το μπλε πείσμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να φουσκώνει.
Από εκείνη τη μέρα φούσκωνε όλο και περισσότερο.
Μια άλλη μέρα συνάντησε ξανά το μεγάλο καφέ.
Όμως τώρα δεν του φαινόταν καθόλου μεγάλο.
Τώρα το καφέ ήταν πολύ μικρότερο από το μπλε.
Το μπλε δεν γέλασε στα μούτρα του.
Ούτε το ειρωνεύτηκε για το μέγεθος του.
Το μόνο που έκανε ήταν να φουσκώσει ακόμα πιο πολύ.
Ώσπου έγινε νερό.
Έγινε απέραντος ωκεανός και άρχισε να σκεπάζει το καφέ.
Το μπλε έγινε χάος και άβυσσος μαζί.
Έγινε απαλό σαν σύννεφο και όμορφο σαν αστέρι.
Τότε μια μέρα σκέφτηκε ότι οι ελπίδες του δεν ήταν πια ελπίδες.
Ότι το πείσμα του δεν ήταν πλέον πείσμα.
Και ότι όλα όσα ήθελε είχαν πραγματωθεί.

To be continued...