...το παράθυρο και μύριζε φωτιά και λιωμένο πλαστικό.
Ανοίξαμε την πόρτα και βγήκαμε στο δρόμο.
Ανοίξαμε την αγκαλιά μας σε ένα μικροσκοπικό αδέσποτο πλασματάκι.
Ανοίξαμε την τηλεόραση και είδαμε τέρατα.
Ανοίξαμε τα μπούτια μας και... περάσαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα.
Ανοίξαμε τον υπολογιστή για να δουλέψουμε.
Ανοίξαμε το στόμα μας και χάψαμε μια μύγα.
Ανοίξαμε το κεφάλι ενός μαλάκα με μπαλτά (στο όνειρό μας).
Και ανοίξαμε τα χρώματα στο Littlewind γιατί βαρεθήκαμε τη μαυρίλα. Τόση σαπίλα υπάρχει στον κόσμο, τόση μαυρίλα και τόση κακία, ας χρωματίσουμε λίγο ότι είναι πιο κοντά μας μήπως εξαπλωθεί μέσα απ' το χρώμα η αγάπη μας για τη ζωή και η συμπόνια αντικαταστήσει κάποτε την ανάγκη για θυμό.
Ελπίζω να σας αρέσει το ντιζάιν, το λέι άουτ, το γύρω απ' τα γράμματα, η εικόνα που περιβάλλει το ανάγνωσμά σας τέλος πάντων, γιατί το blogiδιο απ' ότι φαίνεται δεν υπάρχει μόνο για πάρτη μου. Είναι και για πάρτη σας.
Μαζί με την καλημέρα μου, φάτε κι ένα γαμάτο video...
"Be the change you want to see in the world"
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γκάντι το είπε αυτό και το έκανε.
Έζησε και δίδαξε τη μη βία μέχρι τη μέρα του θανάτου του.
Όμορφο το καινούριο theme!
Μ' αρέσει ιδιαίτερα το φόντο. :)
Φιλιά!
Άντε να δούμε λίγες χρωματιστές μέρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλλαγή δεν σταματά ποτέ και πουθενά, το θέμα είναι να την κατευθύνουμε προς πιο δημιουργικές κατευθύνσεις, αντί για καταστροφικές.
Σ'ευχαριστώ Lilith μου!
Μουααατς!