SEX - ΒΙΑ - ΑΙΜΑ - ΒΙΒΛΙΑ

Ήταν όλα κανονισμένα. Ο φάκελος βρισκόταν ήδη στο ΚΨΜ και περίμενε να τον παραλάβω. Θα ήταν στρατηγικά τοποθετημένος πίσω από το γραφείο, με τη σημείωση "για τη Littlewind, από Κωλόγρια". Είχε υποσχεθεί πολύ σεξ και ασυγκράτητη βία, ανυπομονούσα. Φτάνω στον εκδοτικό οίκο, μπαίνω μέσα, ψάχνω με τα μάτια κι εντοπίζω το φάκελο. Ένας ευγενικός κύριος καθόταν πίσω απ’ το γραφείο, ανάμεσα σε μένα και το φάκελό μου. Με καλημέρισε. Ανταπέδωσα. Του είπα ότι είχα έρθει για να πάρω το φάκελο. Μου χαμογέλασε με νόημα και με ρώτησε αν είμαι η Littlewind. Επιβεβαίωσα την ταυτότητά μου. Έπρεπε να επισπεύσω τη διαδικασία, ανυπομονούσα για το σεξ ή για τη βία… ή και για τα 2, δεν ήξερα τι ακριβώς να περιμένω, αλλά ανυπομονούσα.
Παίρνω το φάκελο στα χέρια μου και απομακρύνομαι γρήγορα από τον εκδοτικό. Ανηφορίζω λίγο τη Ζωοδόχου Πηγής, κοντοστέκομαι και τον ανοίγω. Βγάζω το βιβλίο. Διαβάζω. Ασπρίζω. Ζαλίζομαι. Στηρίζομαι στον τοίχο ενός καταστήματος για να μην πέσω. Ένας νεαρός περαστικός σταματά να με ρωτήσει αν είμαι καλά. Του γνέφω καταφατικά. Με ρωτάει αν χρειάζομαι νερό. Συνειδητοποιώ ότι κρατούσα ένα μπουκάλι νερό. Πίνω. Του ξαναγνέφω "ευχαριστώ". Τον ξαποστέλνω ευγενικά. Βρίσκω την αναπνοή μου -σχεδόν. Ξανανοίγω το βιβλίο διαβάζω ξανά για να βεβαιωθώ ότι δεν μου ξέφυγε κάτι. Ζάλη... τόση βία, τόση διαστροφή, τόσοι διεφθαρμένοι χαρακτηρισμοί, όλα συμπυκνωμένα σε μια πρόταση και ένα σκίτσο...

Δεν ήξερα αν με αποτελείωσε η υπογραφή της ή το σκίτσο...

Ενώ σκεφτόμουν "είναι παράφρων η τύπισσα, δεν χωράει αμφιβολία". Ανηφόρισα λίγο ακόμα και βρήκα ένα κλειδαράδικο. Αγόρασα σύρτες, λουκέτα και νέες κλειδαριές για τις πόρτες του σπιτιού μου. Δεν μπορούσα να το διακινδυνέψω. Σκέφτηκα ακόμα και να φύγω για λίγο καιρό, αλλά το μετάνιωσα. Κάτι τέτοιο θα έκανε τα πράγματα χειρότερα και ακόμα πιο επικίνδυνα.
Μου πήρε μέρες να συνέλθω από το σοκ και πολλές νύχτες που δεν κατάφερνα να κοιμηθώ δίχως να έρχονται στο νου μου και στα όνειρά μου εικόνες τόσο τρομερές, που ξυπνούσα ιδρωμένη και λαχανιασμένη. Αυτή η αφιέρωση με στοίχειωσε. Γι' αυτό κι έκανα τόσες μέρες να γράψω εδώ. Φοβόμουν!

Αν είστε μαζόχες, σας συνιστώ να επιδιώξετε να "κλέψετε" μια αφιέρωση της Κωλόγριας πάνω στο βιβλίο της, αν όμως δεν είστε, stay away. Μακριά! Η γυναίκα είναι παράφρων λέμε! Είναι για γερό στομάχι και νεύρα μπετόν αρμέ.

Τώρα σας αφήνω, πάω να κοιτάξω κάτω απ' το κρεβάτι και μέσα στην ντουλάπα μου...