Απλή απάτη

Από πού να ξεκινήσω... έχω πολλά να γράψω, γι' αυτό δεν γράφω τίποτα. Απέχω, απεργώ, απαξιώ, άπλυτα ρούχα έχω και δεν βάζω πλυντήριο, άπνοια έξω και αποκλείω το ενδεχόμενο να γράψω απόψε, απαιτώ ξεκούραση. Από τότε που ήρθε το '11, απαντάω σε 100 απίθανες μαλακίες την ημέρα, απλώνω απανωτές μπουγάδες και τα άπλυτα είναι ως απάνω, απίστευτο! Νιώθω σα να ζω απερίσπαστη την απόλυτη ημέρα της μαρμότας. Η απειροελάχιστη παρέκκλιση από αυτή την αποχή θα φέρει απεριόριστες αλλαγές. Άπιαστα όνειρα περιμένουν μια απόφασή μου για να γίνουν πραγματικότητα κι εγώ, απλά δεν είμαι "απ". “Απάτη μεγάλη”, απαντά η άπονη Συνείδηση, χωρίς να της απευθύνω το λόγο. Απέραντες ώρες συνειρμών και απρεπειών απλώνονται στο νου μου κι εγώ τα απελαύνω. Η τέχνη μου μοιάζει απλησίαστη κι η μουσική βρίσκει απρόθυμα τα αυτιά μου. Απαρτία οι αμαρτίες και το βλέμμα μου απλανές, το κορμί μου; Απαθές. Στην αποκορύφωση της απραξίας, έχω απέναντί μου την απαίσια Λογική να απαιτεί να απογειώσω τις ιδέες μου κι εγώ απλά αποθαρρύνομαι και απαλύνω την απογοήτευση με ένα apple martini. Απαπαπα… στον απόηχο αυτής της απαίσιας παραγράφου, απλώνονται ξανά τα δίχτυα της Συνείδησης, αλλά η Λογική άφησε απόνερα και χάλασε την ψαριά. Απουσιάζω σου λέω και στο γράφω απολύτως απρόθυμα. Αποδέχομαι ότι η παραπάνω δήλωση είναι, επιεικώς, απαράδεκτη. Αποτέλεσμα της απρεπούς απουσίας μου; Να δημοσιεύσω αυτό το απολειφάδι παραγράφου.
Θα έπρεπε να απαγορεύεται η απρόσκοπτη δημοσίευση απεχθών κειμένων. Θα εισηγηθώ την απαγόρευση παρουσιάζοντας αυτή την απαίσια παράγραφο ως παράδειγμα προς αποφυγή στην απριλιανή σύναξη των απανταχού παπαρολόγων. Απλά, ελπίζω μέχρι τότε να απαλλαγώ από την έλλειψη “απ” ώστε να μην απουσιάσω από τη σύναξη.

Σας αποχαιρετώ, ώσπου να αποτινάξω από πάνω μου την απόλυτη και απλανή απραξία και να αποδεσμεύσω τη διάθεσή μου απ’ τον απόπατο. 

image source: http://www.retrotoys.com/index.php?main_page=index&cPath=31