ΟΥΣΙΕΣ ΚΙ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΑ

Και ο μικρός τυμπανιστής…

Ξημέρωσε Κυριακή, σηκώθηκα να φτιάξω καφέ και μόλις έπιασα το κουταλάκι στο χέρι μου, άρχισαν να χτυπάνε κλαπατσίμπανα. Το γειτονόπουλο είναι στην εφηβεία και το νέο του χόμπι -απ’ ότι φαίνεται- είναι τα drums! Με παντελή έλλειψη ρυθμού, χτυπούσε τις μπαγκέτες πάνω στα τύμπανα, προσπαθώντας αποτυχημένα να μιμηθεί κάποιο απλό ρυθμό… τα νεύρα μου πιατίνια! Γενικά είμαι υπέρ του να μαθαίνουν μουσική τα παιδιά, αλλά το συγκεκριμένο με τα drums δεν έχει καμία ελπίδα! Κάπου εδώ είναι που κατανοώ απόλυτα την άποψη του Eldritch (από τους Sisters of Mercy) για τους ντράμερ, τους θεωρούσε άχρηστους και τους είχε αντικαταστήσει με το drum machine εν ονόματι "Doktor Avalanche". Βέβαια, όσο υπάρχουν τυπάκια όπως ο λατρεμένος μου Billy Cobham, τα τύμπανα εξακολουθούν να έχουν αξία! 

Μόλις ξέσπασε η μπόρα που σιγοβράζει απ’ το πρωί… τέλεια! Την αγαπώ τη βροχή, σε αντίθεση με τον ήλιο, εκείνη ξεπλένει τη βρωμιά του κόσμου. Ο ήλιος μονάχα την αναδεικνύει. Μπουμπουνίζει και σείεται το σπίτι. Το σκυλί μου αγχώθηκε, αλλά το ξεπερνάει γρήγορα. Ωραία μουσική η μπόρα… τέλειος ρυθμός!

Aφήνοντας απ’ έξω όλα τα νεκρώσιμα και τα τραγικά των τελευταίων εβδομάδων, φτάνω κατευθείαν στο βράδυ της Παρασκευής. Πήγα στο μαγαζί που δουλεύει ένας φίλος για να πιούμε. Είναι το κλασικό «εξομολογητήριο» του μπάρμαν, πίνεις να ξεχάσεις και ξεχνάς γιατί πίνεις. Θα στοιχημάτιζα ότι το ποτό μου κόντευε να τελειώσει περίπου 10 φορές, αλλά γύριζα και το έβρισκα ξανά γεμάτο! Τζιν-τόνικ, το ποτό του αλκοολικού λέει ο φίλος. Δεν είμαι πια αλκοολική, αν και μου αρέσει να πίνω στο «εξομολογητήριο» πότε-πότε. Δεν θυμάμαι πόσα ήπιαμε, το ποτήρι μου δεν άδειασε ποτέ! Με γύρισε σπίτι ο φίλος και ευτυχώς φτάσαμε σώοι, εγώ στο δικό μου κι εκείνος στο δικό του. Έπεσα ξερή και την επόμενη το πρωί είχα γαμημένο hangover που δεν πέρασε ως το βράδυ. Κάποια στιγμή μπούκωσα κάτι φράουλες και άρχισα να συνέρχομαι. Ωραίες οι φράουλες αυτή την εποχή, δεν έχουν τόσο φυτοφάρμακο πάνω τους, είναι μικρές, στρογγυλές και μυρίζουν ωραία! 

Κάπου διάβασα ότι αν αποτύχουν τα κλασικά μέσα αντιμετώπισης του hangover (νερό με τη σέσουλα, βιταμίνες, μπανάνες, χυμοί, χάπια, παξιμάδι, καφές κ.λπ.) καλό είναι να δοκιμάζει κανείς την ομοιοπαθητική! Δηλαδή λέει, πίνεις ένα bloody mary κι έρχεσαι στα ίσια σου! Αυτό μάλλον ανάγεται στο «Πιες, για να ξεχάσεις πόσο ήπιες!», δεν το δοκίμασα. Παλιότερα έπινα 2 υποβρύχια και μερικά σφηνάκια τεκίλας και ερχόμουν στα ίσια μου. Αλλά αυτά παλιά, τότε που το στομάχι μου άντεχε τα βρώμικα της Μαβίλη και το συκώτι μου το έλεγαν Jose.

Πάμε 2 βδομάδες πίσω, ήταν βράδυ Παρασκευής και καθόμουν στον υπολογιστή. Είχα περάσει πολύ δύσκολη εβδομάδα και τα νεύρα μου ήταν κρόσσια, η δε υπομονή μου εξαντλημένη. Απέναντι από το σπίτι μου έχει πάρκο και τα βράδια μαζεύονται διάφοροι. Εκείνο το βράδυ καθόντουσαν κάτι πιτσιρικάδες γύρω στα 18 κι έπιναν μαύρο. Κάποια στιγμή βλέπω laser pointer πάνω στο παράθυρό μου και το γατί μου να αφηνιάζει. Τότε συνειδητοποίησα γιατί είχε ξεσκίσει τη σήτα ο γάτος τις προηγούμενες μέρες, ενώ τόσα χρόνια δεν της έδινε σημασία. Πάνω στα νεύρα μου, σκέφτηκα να τα κράξω σαν κακιά γεροντοκόρη, αλλά ο καλός μου με έπεισε να μην τους δώσω κι άλλο κίνητρο να «παίζουν» με το λέιζερ και το γάτο μου. Δίκιο είχε. Μετά από λίγο ήταν η ώρα για τη βόλτα του σκύλου. Κατέβηκα κάτω και είδα από κοντά τα πιτσιρίκια, λιωμένα από τα τσιγάρα. Προχώρησα προς τον πεζόδρομο αγνοώντας τα και εκεί που περπατούσα, κλώτσησα κατά λάθος ένα μικρό στρογγυλό πραγματάκι. Ήταν ένα σακουλάκι, το σήκωσα και είδα ότι ήταν γεμάτο χόρτο. Προφανώς είχε πέσει από κάποιον πιτσιρικά. Τι να έκανα; Να πήγαινα στο πάρκο και να τους πω «Συγνώμη παιδάκια, σας έπεσε το χόρτο σας;». Γύρισα σπίτι, πήγα στο φίλο μου και του είπα «Το σύμπαν μου στέλνει ναρκωτικά!». Εκείνος απαθέστατος (συνηθισμένος στην ιδιόμορφη τύχη μου) απάντησε «Σου χρειάζεται να ηρεμήσεις λίγο, γι’ αυτό!». Σημειώνω ότι έχω κόψει το κάπνισμα εδώ και πολλά χρόνια!

When life gives you lemons, λένε, make some lemonade. When life gives you drugs? Όταν δεν τα πίνεις, τι σκατά να τα κάνεις; Σκέφτηκα να το δώσω στη γριά γειτόνισσα για τσάι… πλάκα θα έχει! 

image source: http://www.thesharkguys.com/weird-news/happy-national-tequila-day-also-happy-cheap-marketing-ploy-day/