ΔΕΝ ΞΕΡΝΩ

Βγαίνεις με τους φίλους σου;
Βγαίνεις.
Πάτε για μπύρες και ό,τι προκύψει;
Πάτε.
Σε κερνάνε σφηνάκια και διάφορα χρωματιστά ποτά;
Σε κερνάνε.
Κι εσύ τα πίνεις;
Τα πίνεις.

Και τι περιμένεις ρε τούβλο; Ότι το στομάχι σου θα φορέσει armor με +10 resist to pink cocktails?

Το παραπάνω είναι μια εσωτερική συνομιλία μεταξύ εμού και της άλλης. Εσείς κάντε τη δουλειά σας, μην ενοχλείστε...

Του Αγρίου Οινοπνεύματος σήμερα (νομίζω σήμερα είναι ε;), θα του αφιερώσω αυτό το ποστ πάραυτα!
Δεν έχω χειρότερο που λέτε από το να με χαλάσουν τα ξίδια.
Οι κανονικοί άνθρωποι, αγκαλιάζουν την τουαλέτα και το ξεπερνούν. Ειδικά τα κορίτσια, έχουν και μια καλή φίλη να τους κρατάει τα μαλλιά (μια φορά το έκανα κι αυτό - μπλιαξ) και την επόμενη μέρα, αφού έχεις αποβάλλει 3 λίτρα dirty martini και μισό σάντουιτς από το σύστημά σου, όλα είναι καλύτερα. Αμ δε!

Δεν ξερνώ. Δεν είναι misstype, είναι κατάρα. Πέρα από μετρημένες 4 φορές, δεν έχω καταφέρει να βγάλω το αλκοόλ από μέσα μου. Ο οργανισμός μου αρνείται να το αποβάλλει από εκεί που εισήλθε. Οπότε, κάθομαι και το μεταβολίζω καταστρέφοντας κομψότατα το συκώτι μου, δηλητήριο σε χαμηλό ποτήρι με 2 παγάκια… το στομάχι μου βαράει υπερωρίες, ενώ μικρά ροζ στρουμφάκια σκάβουν τρυπούλες στα τοιχώματά του για να βρουν χρυσό. Το κεφάλι μου δε, αισθάνομαι ότι μοιάζει με του σφυροκέφαλου καρχαρία, αφού έχει πάρει φόρα και το έχει κοπανήσει πάνω σε ένα βράχο της αβύσσου. Νομίζω ότι εκείνη την ώρα (και τις επόμενες 10 που ακολουθούν αφού ξυπνήσω το πρωί), μέσα στο κεφάλι μου βρίσκονται καμιά δεκαριά τσούχτρες από τα βάθη του ωκεανού, μεταλλαγμένες αφού ζουν στο σκοτάδι και η μόνη ασχολία τους είναι να ηλεκτρίζουν τα μηνίγγια μου εναλλάξ, σα να διαγωνίζονται ποια θα σπάσει το ρεκόρ ηλεκτροδότησης και θα με πείσει να κοπανήσω το κεφάλι μου στον τοίχο! 

Hangover… Είδατε την ταινία; Εγώ αρνούμαι. Είχα δει το πρώτο και βαρέθηκα, οπότε γνωρίζοντας ότι το δεύτερο είναι μια πιστή αντιγραφή σε διαφορετική τοποθεσία, δεν μπήκα στον κόπο. 

Μετά από το ανούσιο διάλειμμα, επανέρχομαι στα misstype…

Κάπου άκουσα ότι τα πληκτρολόγια φτιάχτηκαν έτσι όπως φτιάχτηκαν, επειδή όταν είχαν βάλει τα γράμματα στην κανονική σειρά (αλφαβητικά), οι άνθρωποι λέει πληκτρολογούσαν τόσο γρήγορα, που ο κομπιούτορας δεν προλάβαινε να επεξεργαστεί αυτό που έγραφαν. Οπότε, λέει, τα ανακάτεψαν για να γράφουν οι άνθρωπες πιο αργά και να τους προλαβαίνουν οι μηχανές. Μαλακία μου φαίνεται, αλλά δεν έχει σημασία αυτό. 

Σημασία έχει ότι έχουν πάει κι έχουν κοτσάρει το «Ε» δίπλα στο «Ρ»… μεγάλη ζημιά αυτό! Θέλω να πατήσω το «Ε», αλλά πατάω το «Ρ» και αντίστροφα, με αποτέλεσμα να γράφω «Δεν μπορώ να έρθω γιατί θα πάω για πεοπόνηση. 

Έχω να συναντήσω τον πεοπονητή μου σήμερα. 

Μου αρέσει ο προθηλασμός. 

Πεοφυλάσσομαι από το κρύο. κ.λπ.»

Το άλλο κλασικό misstype είναι το «Λ» αντί για τόνο. Τα έχουν βάλει κι αυτά δίπλα-δίπλα και αντί για «Τι κάνετε κυρία Τάδε μου», γράφεις «Τι κλανετε κυρία Τάδε μου;». Επίσης, «η πριγκίπισσα πήγε στο κλαστρο της» και «Τώρα μωρό μου, κλανω κάτι τελευταίο κι έρχομαι».

Κλάστα κι άστα δηλαδή… 

image source: http://variemaipolu.blogspot.com/2011/03/8-hangover.html