ΚΑΝΕ ΠΑΡΕΑ ΣΤΗΝ ΑΡΟΥΡΑΙΑ...

3 Ιουν 2008

Μία ανάσα

Μία ανάσα

Μία στιγμή


Δεν θα ξεχάσω τα εκστατικά μάτια σου που με κοίταξαν με τόση έκπληξη

Το υπέροχο χαμόγελο που σου φώτιζε το πρόσωπο κάθε φορά που με κοιτούσες

Το άρωμα που χρωμάτιζε την ανάσα μου όταν πλησίαζα στο λαιμό σου


Μία ανάσα

Μία φωνή


Την αθωότητα στο γέλιο σου, που έμοιαζε με μικρού παιδιού

Τον ενθουσιασμό, που άφηνες να φανεί με μικρές-μικρές κραυγές

Τις εικόνες, που σου άρεσε να περιγράφεις με μουσική


Μία ανάσα

Μία εικόνα


Την ανάσα σου τη νύχτα στο στενάκι, που τόλμησες

Το απαλό χάδι στο δέρμα σου, που έμοιαζε παιδικό

Τον τρόπο που κοκκίνιζες… κάθε φορά


Μία ανάσα

Ένα φιλί


Ο έρωτας… που είδα στα μάτια σου

Η χαρά… που άφησα στα χέρια σου

Τα όνειρα… που έπλεξα στο μυαλό σου


Μία ανάσα

Μία σιωπή


Στα πήρε όλα πίσω η σιωπή μου

Κανένα ίχνος πίσω μου

Μονάχα εκείνη η φωτογραφία


Μία ανάσα

Μία ανάμνηση μικρή…


Τόσο μικρή όσο κι εσύ…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου